monologlar

İnsan unutmaz! Evlat.Dedi.

Masadan doğruldu. Ezan okundu tam o esnada. Kendisine çeki düzen verdi. Etrafına bakındı bir süre. Çayın kaşığıyla bardağın etrafına yuvarlaklar çiziyordu. Başı sağa eğikti. Tıraş olmuş. En sevdiği gömleği giymişti bugün. Hava kapalıydı. Sokağın sonundaki çay evinde oturuyorduk. Derin nefesler alıp veriyordu. Kim bilir nefes alırken neleri çekiyordu içine. 

Bir süre çay kaşığını izledim. Hayatımın etrafına çay kaşığıyla yuvarlaklar çizdim bende. Bir süre hiç konuşmadık. Tüm bunlar olurken  Ezanın bitti. Devam etti sonra.

"İnsan unutmaz.

Sadece erteler" 
Evlat!

Sonra beni masada öylece bırakıp gitti. Bende çay kaşığıyla hayatımın etrafına yuvarlaklar çizmeye devam ettim.