Söz konusu hassasiyetler olunca nede çabuk bıçak kesiyoruz her lafa. Sözüm ona kendi kitlesini yaratan sosyal platform kahramanları klavye başında kendi baharlarını yaşatıp kendi gerçeklerine dem vuruyorlar. İçimizde biriken nefreti klavyede tuşlara monte ederken. Geç saatlere kadar. Uykusuz durabiliyoruz. İçerden biri seslenene kadar..
''Adamın teki''ne ilçe kıraathanesinde derdimi anlatmamın telaşı ortamdaki dumanla kimyasal reaksiyona girdi.. Ne derece ölçülebilir bir insanın sabrı ne derece insan insan olmaktan çıkar ''adamın teki'' canlı şahidim oldum.. Üstümde birikmişim vardı allahtan çıkardım ''adamın teki''yle bölüştümde neşemiz laçkalaştı biraz..Öyle para falanda değil biraz neşem vardı cebimde kötü günler için sakladığım onu iyi akıl ettim de durumu biraz kurtardım.. Neşemiz gıcır kıyamet sürerken duruma babamda dahil oldu. Tek joker hakkım kalmış gibi...Gelirken Bim'e uğrada biraz kuruyemiş al.. Akşam köy tatsız tutsuz oluyor.. Yeriz tadımız tuzumuz olur. Odun sobasının romantik sıcağında Bim'den aldığımız kuruyemişlerle bir araya gelince ben dedim ki kendime ben bunu yazarım. Tepki olsun diye değil. Neşemiz gıcır olsun diye..
Orada Bim'in torbasına ilişti gözüm. yerde kimsesiz duruyordu.. aldım buzdolabının kenarına iliştirdim. Lazımlık niyetine..
Bu yazımı uygunsuz bir niyetle yazdım. Belki okur bana selam edersiniz.
Günahlarım takvim yapraklarından daha hızlı yol almaya başladı. Yorum getirmek için yanlış bir zaman. bir kupa çay içmenin bir ton tasa dinlemeye eşdeğer olduğunu yanında eşlik eden şarkılardan anlıyorum. ''Yerine sevemem''
Hangi hakiki kelimeye dayasam sırtımı boşlukta buluyorum kendimi. Konaklamaya zaman kalmadan doğrulup yol alıyorum. Varacağım sonuç yolumdan daha kısa duruyor. Adımlarımı yavaşlatma girişimimde sonuçsuz bırakıyor beni. Ulu orta sessiz kalıyorum. Kimsesiz..
Kayda değer bir gerekçem olmadı hiç bir zaman. Geçici yanılgılarım oldu. Her seferinde. Payıma düşen hep kendim oldum. Geri dönüşüme müsaittim Alttan almaya da- keza Değişik iklim şartlarına uyum sağlamayı bile anneme kabul ettirmiştim. Söz konusu olmana sebep ne kadar belirsiz faktör varsa ortada. Aklımdan uzaklaştırdım. Yanılgılarımın en eski üyesiydin. Yaş sırasında baş köşede oturan hep sendin. Hürmeti sana sundum hep Kusur etmedim. Yabancı şarkılara eşlik etme telaşıdır. Yanılgılar. Tam anlamıyla olmaz. Hep biraz eksik.. Hep bir melodi geridesinde.
Midemdeki bulantı ölçüsü yitirmiş vaziyette. Cümle kurmanın hasretini çekiyorum çokça zamandır. Pek çok sebep sıralamak mümkün- kocaman göbeğime. Ancak. kompleks yapım seni özleme dürtüme mani olamıyor. Bu cümlenin noktası yok. o kadar.
Bugün bir miktar zaman geçirdiğim bir parkta çok aşık bir abimiz(Bir lise talebesi olması yüksek ihtimal) bankın bi kenarına büyük harflerle ''Z'' harfi yazmıştı. Banka baktım uzun uzun sonra ... Sonrası yok... Sonra muğlak.. Yüzüm güneşe doğru anlayacağınız bahanem de yok. Ne varsa serdim önüne amatör bir futbolcu edasıyla.. Zaman çok hızlı yol alıyorken, Sokakların bilmediğim yönleri bir garip his oluşturdu sol omzumun üstünde. Arabesk hislerime tercüman olsun diye yedekte her zaman bir lafım vardır. Yoksa çekilir dert değil parke taşlarında yürümek. ''Felek senin evin yıkılsın'' Bu cümleyi parke taşlarını dizen bir amcanın avuclarına sıkıştırdıktan sonra devam ettim yoluma. Küçük bir tebessüm oluştu amcanın yorgun yüzünde aldı cümleyi serdi yola üstünü parke taşlarıyla betonla kapladı. Sıkıca. Artık biliyorum. Bir vakitlikti bankta geçen zaman. Belkide haklıdır banka o harfi kazıyan meçhul liseli abimiz. Belikde sadece banka o harfi kazımaktır tek mantıklı gerekçesi. Liseli talebesinin mahçubiyetine ek olarak bir şarkı mırıldandım otobüste sıramı beklerken;
