İdrak

Onarmakla yükümlü olduğum şu zavallı varlığıma
henüz idrak etmekte zorlandığım cevaplar aramak
geçici bir yanılgı..

a-ciz

Belirsizliklerim
sarhoş bir dudaktan yankılanırken..
Bir çift göz eksildi aramızdan
yorgun,örselenmiş ve aciz..

om-let

Bir kap dolusu nar masamda öylece duruyor. Çok şanslıyım ki bunu düşünüp masama koyan bir annem var.
Günün muhasebesini yapmak gerekir diye düşünüyorum. Onca komediden sonra.
Birileri çıkıp kendi şovlarını sahnede sergileyebiliyorlar. Yada birileri kravatları var diye sahnenin en önünde saf tutabiliyorlar kendi gibi kıravatlı adamlarla.
Artık kravatlı saf tutan abilerimize eşlik etmek için kendi gibi kıravatlı ablalarda var en nihayetinde.
Durumun şaşkınlığını kendi içimde yaşarken artık kravatlı abilerimiz mikrofonu eline alıp başladılar dem vurmaya.. anladım ki bu ülkede işsizlik yok.. Anladım ki bu ülke işçi arıyor..
Düşünceler tek tek değişe dursun kafamda devam etmek lazım.
Kravatlı abileri bırakıp kendi hallerine yol almak lazım gelir.

Kendi açımdan değerlendirmede bulunmak yalnış.
Neticede kravatı var arkadaşların ve 
sahneleri..

Bazen yorulduğumu hissediyorum..
Çabalamaktan ve dinlemekten..

Anlamaktan ve direnmekten.

Diğer ucunda telefonun birilerine teselli sunarken beklentisiz.
Hesap etmekten sıkıldım bir başkasının hamlesini.
Mecrasında bir başkasının..


Yolum bundan gayri kendi yolumdur.
ve omlet yapmak için ne kadar yumurta gerekirse kırmaktan yana çekincem olmayacaktır.

kardeş-ime

Bugün Eylül ayının son haftasıdır. Avucum kaşınıyor. Dünden kalmayım.Son ses müzik açtım diye azar işittim babamdan.. 24 Eylül bugün.. 

Sanırdım ki takvimden bir yaprak kopartmak eksiklerimizi dile getirmeye zaman tanır. Sandığımla kaldım.

Bugün kardeşimi uğurladım Çokça insanın bir arada olduğu bir şehre. 

Yeni bir başlangıç yapmanın çelişkisini yaşadım fazlaca zaman sonra. Sanırdım ki kolay o

lur takvimden bir yaprak kopartmak.. Dilime gelmeden cümleler tıkandı bir noktada.. Kardeşimi terminale uğurlarken.. Görüş alanım daraldı..Buğulandı önüm bir an..

''Gitmek cesaret ister ufaklık
Gidecegin yer neresi olursa olsun
Sevdiklerinle arana mesefe girince
Varış yerinin hiç bir anlamı kalmaz.
Vedalaşmakta zor iştir biliyo musun ?
Oturursun geminin kıçına.
Bakarsın sevdiklerine gittikçe ufalırlar ufalırlar kaybolurlar
O zaman anlarsın işte
Vedaşalmak asıl kalana değil gidene koyar.''

Kendimi bu sözlerin arasında buldum..Evin yolunu tutarken..

Şansın hep yanında olsun kardeşim..

Galip Yüksel'e

Müslüm Yüksel

müh-im

Acı mühim bir meşgaledir.

Sol taraftan başladığında anladım.

örselen

Ertesi günün hesabı cebimde örselenmiş bir kağıt para..
Uzamış tırnaklarım..
Bir bebek annesinin kucağında.
Ağlıyor.

Zor zamanlar yorgunuyum. Kendime sormaya çekindiğim soruları birileri bomba yapıp patlatıyor beynimin içinde.Anlatmaya zaman yok. Dinlemeye zaman yok. Korkulası suratlar bitiveriyor hemen yanımda.
Dilsizleşiyorum.