Ayten,
Bugünde sabah oldu. Bugünde seninle uyandım. Yatağımın çaprazında duran sehpanın hemen üstünde çivisine tutunamayıp düşen takvim var. Onu izliyordum bir süre ve içimden şükrediyorum. Televizyonun üzerindeki kültablasında çocukluğum duruyor; ”Misket”ler. Değişik renkte 29 tane misketim var. Her sabah uyanınca saymayı ihmal etmem. İnsanın geçmişi söz konusu olunca temkinli oluyor. Pür dikkat kesiliyor. Saydım, eksiksiz 29 tane misketim var.
Kalkmam gerekiyor. Bugün yapmam gereken bir ton gereksiz iş var. Babamın kredi kartı borçları, annemin pike takımları, sınavlar ve not toplama telaşım. Hepsinden önce kahvaltı yapmam gerekiyor. Yüzümü yıkamam ve ekmek almam..
Yatağımı topladım şimdi. Nevresim takımlarım güzelmiş. Dünyanın en güzel renklerinden değişik desenler var. Özenle katladım. Yatağımın bir kenarına koydum. Yastığımın farklı desende olması da önemli bir ayrıntı.
Yüzümü yıkadım. Ocağa su koydum. Saate baktım; ”12:07” epey geç olmuş. Çoğu kurum öğle mesaisinde zaten. Rahatça hareket edebilirim. Müzik açtım. Şiir çıktı. ”Durma göğe bakalım” diyor. ”Serkan abi” Buzdolabından peyniri aldım o sırada, dilimledim tabağa koydum. ”Şimdi otobüs gelir biner gideriz. Dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç” tabakta boynu bükük kaldı peynir dilimleri. Turgut Uyar'ı uğurladık ardından domatesleri dilimledim Tabakta tüm ihtişamıyla durmayı domatesler daha iyi beceriyor sanırım. Daha diri duruyorlar. Çay'ı demledim koydum hemen sağıma. Bardak ve şeker.. Zeytin için ayrı parantez açmak istiyorum. Sofraların ve kahvaltıların piri onlar..
Kahvaltıdan sonra masayı topladım. Odama geçtim giyindim hemen. Çoraplarımı bulmam bana vakit kaybettirdi. Sehpanın üzerinde duran takvimi aldım. Duvara astım. Döndüğümde orada tutunamayacağını biliyorum. Bugün 21 Kasım. Kopardım..
Ayten dedim içimden. Bugünde hayatımın bir parçası oldun. Ufak bir tebessüm ettim kafamı sallayarak. Parmaklarımda Zeytin kokusuyla takvim yaprağı var. Günün önermesi olarak kendime not:
Hayat fena halde Zeytin’e benzer Şevket..
Selam ederim.
Bugünde sabah oldu. Bugünde seninle uyandım. Yatağımın çaprazında duran sehpanın hemen üstünde çivisine tutunamayıp düşen takvim var. Onu izliyordum bir süre ve içimden şükrediyorum. Televizyonun üzerindeki kültablasında çocukluğum duruyor; ”Misket”ler. Değişik renkte 29 tane misketim var. Her sabah uyanınca saymayı ihmal etmem. İnsanın geçmişi söz konusu olunca temkinli oluyor. Pür dikkat kesiliyor. Saydım, eksiksiz 29 tane misketim var.
Kalkmam gerekiyor. Bugün yapmam gereken bir ton gereksiz iş var. Babamın kredi kartı borçları, annemin pike takımları, sınavlar ve not toplama telaşım. Hepsinden önce kahvaltı yapmam gerekiyor. Yüzümü yıkamam ve ekmek almam..
Yatağımı topladım şimdi. Nevresim takımlarım güzelmiş. Dünyanın en güzel renklerinden değişik desenler var. Özenle katladım. Yatağımın bir kenarına koydum. Yastığımın farklı desende olması da önemli bir ayrıntı.
Yüzümü yıkadım. Ocağa su koydum. Saate baktım; ”12:07” epey geç olmuş. Çoğu kurum öğle mesaisinde zaten. Rahatça hareket edebilirim. Müzik açtım. Şiir çıktı. ”Durma göğe bakalım” diyor. ”Serkan abi” Buzdolabından peyniri aldım o sırada, dilimledim tabağa koydum. ”Şimdi otobüs gelir biner gideriz. Dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç” tabakta boynu bükük kaldı peynir dilimleri. Turgut Uyar'ı uğurladık ardından domatesleri dilimledim Tabakta tüm ihtişamıyla durmayı domatesler daha iyi beceriyor sanırım. Daha diri duruyorlar. Çay'ı demledim koydum hemen sağıma. Bardak ve şeker.. Zeytin için ayrı parantez açmak istiyorum. Sofraların ve kahvaltıların piri onlar..
Kahvaltıdan sonra masayı topladım. Odama geçtim giyindim hemen. Çoraplarımı bulmam bana vakit kaybettirdi. Sehpanın üzerinde duran takvimi aldım. Duvara astım. Döndüğümde orada tutunamayacağını biliyorum. Bugün 21 Kasım. Kopardım..
Ayten dedim içimden. Bugünde hayatımın bir parçası oldun. Ufak bir tebessüm ettim kafamı sallayarak. Parmaklarımda Zeytin kokusuyla takvim yaprağı var. Günün önermesi olarak kendime not:
Hayat fena halde Zeytin’e benzer Şevket..
Selam ederim.
