Bir kuşun kanadına bakmaktan aciz hisler taşıyoruz omuzlarımızda. Göz kapaklarımız bize küskün halde açılıp örtünüyorlar. Hüzünlerimiz keza.
Kaşlarımızın arasını her sene biraz daha küçültüyoruz. Her sene biraz daha büyüyoruz. Her sene biraz daha hınç besliyoruz kendimize. Kızgın suratların bedenleri oluveriyoruz. Bu sebepten kaşlarımızın arası hep biraz daha daralacak.
Üstümüze diyorum kanepe kılıfı çeksek daha mı az kirleniriz. Daha mı az görünürün yamalarımız. Kimse bilmez. Sormaz kimse. Biz bir ömür hislerimize kılıf çekip dururuz. Onca yükün altında ezilmiş bir omuzun hikayesi olurmuyuz?
Kafam karışık.
Dolu keza.
Kelimeleri bir araya getirmekten uzak.
Hislerimde cümlelerim gibi bölük pörçük.
Selam ederim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder