Ya bir gün Ayten'i sevmekten vazgeçersen?

Ayten,

Yemeğimi yapıyor.
Gömleklerimi ütülüyor.
Bıdı bıdı yapmıyor.
Ellerimi tutuyor.
Öyle tutmak zorunda olduğu için değil.
Böyle kocaman bir gezende kaybolmaktan korkan küçük bir çocuğun babasının elini sıkıca tutması gibi tutuyor. Ellerim acıyor bazen. Ellerimin olduğunu hissediyorum onunla. Gece yatağa girince ellerime bakıyorum. Ya diyorum oğlum şevket haline şükret ellerini acıtana kadar sımsıkı tutan bir sevdiğin var. Haline şükret diyorum oğlum. Var ya Allah şahidim olsun. Ellerimle konuşuyorum sırf bu sebepten. Ayten görecek benim aklımdan şüphe edecek diye korkuyorum. Yatağın altında ellerime hesap soruyorum ben.. Ya kardeşim insanın eliyle ne zoru olabilir. Benim elimle zorum yok. Seviyorum ben ellerimi. Bazen abarttığımda oluyor tabi. Bak diyorum Ayten ellerimde senin el izin var. Ayten inanıyor buna biliyor musun. Vallaha inanıyor. Ya ben şimdi ellerimde izi olduğunu söylediğim bir kadına ki bu kadın buna tereddüt etmeden inanıyor. Nasıl derim ben bu kadını gün gelir sevmem diye.

Hele sus.
Kör oluruz.
Allah kör eder bizi benim canım.

Selam ederim.