Manzara ve sayısını unuttuğum ağaçlar

Manzara ile aramda otobüsün kirli camı vardı. O gün çok yorgundum.

Yıllar geçmiş kendimi unutmuştum sanki.

Kalbimin kırık olduğunu sadece otobüsün camı biliyordu. 
Aklımın içimden geçenlere bir tek o şahitti. 
Arka koltuktaki kadın alışveriş yapmıştı ve üst komşusuyla bunun münakaşasını yapıyordu.

Son model telefonuyla.

Manzara seyretmenin tek dezavantajı gözlerinin içinden geçip kaybolan yol kenarındaki ağaçlar sanırım.

Ağaçları saymamın telaşında oluyorsun bir mühlet sonra zaten bir yerde unutuyorsun.

Bu bir nevi kişiye sıkıntılardan uzakta durma yetisi kazandırıyor.

Yol bitiyor.

Otobüs yavaşlıyor.

Kendine sorduğun en soru;

Camda biriken terimi nasıl temizlemeliyim.